Reisverslag 5. Reizen in Argentinie en Bolivia.
Blijf op de hoogte en volg Kelly
02 Juni 2014 | Bolivia, Cochabamba
Hola, hier ben ik weer! Het is een hele tijd geleden dat ik heb geschreven. Hoe ga ik de komende tijd samenvatten haha. Ik ga het proberen, het is een hoop wat ik heb gezien en heb meegemaakt:)
Als laatste heb ik jullie verteld over mijn reis in Mendoza (Argentinie). Mijn eerste natuur waar ik van onder de indruk was. Na een korte tijd daar te zijn geweest (ik hou van snel reizen en veel zien) ben ik naar Salta gegaan. Salta vond ik een erg leuke. en mooie Stad en de omgeving was prachtig. Ik ben naar meerdere plekken rondom Salta gegaan; Cachi, Cafayate, Tilcara en Humahuaca. Vooral Cafayate was prachtig, een absolute aanrader voor mensen die naar Argentinie willen gaan. In de omgeving van Cafayate is bergachtig. De Bergen zijn groot en met verschillende kleuren, ook kan je op sommige plaatsen tussen de Bergen in staan (bergkloven).
In Salta had ik een leuke tijd omdat ik vanuit daar de meeste tours deed. Ik verbleef in een erg gezellig hostel! Een hostel dat een grote ontmoetingsplaats had. Ik leerde daar een gezellig groepje kennen, maar jammer genoeg gingen zij al snel weer verder met reizen naar Bolivia.
Al reizende naar Bolivia kwam ik een klasgenootje uit Buenos Aires tegen. Je komt zo af en toe reizigers tegen die je van een andere plaats kent. Dit was wel erg leuk omdat we een maand bij elkaar in de klas hadden gezeten.
Mijn eerste ervaring in Bolivia was een beetje raar, waarom vertel ik jullie later. Mijn oud klasgenoot en ik namen een bus naar het noorden van Argentinie, vanuit daar moesten we een klein stukje lopen naar de douane. Om vervolgens ons pasport te laten zien en om vervolgens een papiertje te krijgen dat dient als bewijs dat je niet langer dan 3 maanden in Bolivia blijft (en je dus geen visa nodig hebt, een kopie van dit papiertje moet je altijd bij je dragen). Het was nogal grappig om van het ene land naar het andere land te lopen. Het noorden van Argentinie kent veel overeenkomsten met Bolivia. Met name kleding en voedsel dat lijkt op dat van Bolivia. Maar toch waren mijn eerste stappen in Bolivia compleet anders. We kochten een buskaartje en men vertelde dat we over een half uur zouden vertrekken, perfect. We bleken de eerste te zijn die een kaartje hadden gekocht voor de bus, wat betekende dat we moesten wachten tot de bus vol was (het half uur wachten was dus een schattig). Het systeem in Bolivia was dus heel anders dan in Argentinie. In Argentinie vertrekt de bus op het geplande tijdstip In Bolivia ligt het er aan vanaf welke plek je reist.
Wachtende keken we wat rond en toen viel mij op dat iedereen naar ons keek. Ik voelde mij een tourist eerste klas. Maar we waren niet alleen aangekeken, we werden ook uitgelachen. Twee meiden fluisterend en lachend, terwijl ze keken naar ons. Toen ik mijn appel schilde en de schillen weggooide, lachde ook wat oudere vrouwen mij uit. Blijkbaar waren de mensen niet echt gewend of gediend van touristen.
Vanuit daar zijn we naar Tupiza gegaan, een stadje in het zuiden van Bolivia. De mensen waren daar een stuk aardiger, maar toch niet een van mijn favorieten. De hostels probeerde je een tours aan te smeren, en als je geen interesse had dan werd je soms boos aangekeken.
Het stadje was erg leuk en het eten viel mij goed in de smaak. De soep in Bolivia beviel mij gelijk erg goed. Wat is de groente in Bolivia vers!!! Ook is er goed vegatarisch eten te vinden.
De natuur in Tupiza lijkt erg op die van Salta, dus ik besloot om niet veel activiteiten daar te doen en verder te reizen. Je kan in Tupiza goed paardrijden, voor de mensen die er en tijdje willen verblijven een aanrader. Ik besloot om dit over te slaan.
Twee dagen later ging ik in de ochtend vroeg op weg naar Salar de Uyuni, het was een tour van 4 dagen. Samen met 4 anderen deed ik de tour. We gingen weg met een jeep. Dat was ontzettend leuk om vier dagen in een jeep te rijden. We kwamen op plekken waar je nooit met een bus kan komen. Rijdende door rivieren etc maakte de tour avontuurlijk. De tour was zeer goed verzorgd, het eten was goed en de gids gaf tijdens het rijden uitleg over de natuur, geschiedenis en cultuur. Intressant, maar vooral erg mooi was het! Ik kan wat uitleg geven, maar de fotos doen verklaren waarom het zo een goede ervaring was. De lucht was ontzettend helder (waarom weet ik niet, misschien omdat er weinig mensen wonen en wenig afvalstoffen in de lucht bevinden?). Het landschap was afwisselend, met bergen overgaand in zandvlaktes en later kwamen we veel meren tegen. Meren met mooie kleuren, kleuren die door algen, mineralen en door de weerkaatsing van de zon werden veroorzaakt. De laatste dag bezochten we de Salar de Uyuni, een grote zoutvlakte. We overnachtte in een hostel dat gemaakt was van zout, erg grappig. Het was een gezellige tijd. In al de hostels dat we overnachte kwamen we andere reizigers tegen die ook dezelfde tour deden. De Salar de Uyuni was schitterend, maar de tour opzich was toch veel mooier dan alleen de Salar de Uyuni. Je kan ook alleen de Salar de Uyuni bezoeken, wat ik eerste wilde doen. Maar ik ben zo blij dat ik dat niet heb gedaan!
Tijdens de tour had ik een andere groep meiden ontmoet, die vanuit de Uyuni naar Potosi en Sucre wilde reizen. Ik kon het goed met ze vinden, dus ik besloot om met ze mee te gaan. Ik wilde eigenlijk en kort bezoek maken aan Chili maken, omdat je op de grens van Chilie erg goed de steren met een telescoop kan bekijken (het blijkt een van de beste plekken op de wereld te zijn om sterren te bekijken). Maar het was paasweekend en de meeste bussen reden niet. Dus ik ging met de meiden mee naar Potosi en vervolgens naar Sucre. Potosi trok mij niet zo (erg veel armoede en niet zo gezellige stad). Maar Sucre was perfect, gezellige restaurantjes, een mooie stad en ik heb daar een hele leuke tijd gehad met de sympatieke en beetje gekke meiden.
Vanuit daar ging ik door naar Santa Cruz. Ik kwam aan in Santa Cruz en het regende pijpenstelen. Santa Cruz kent een subtropisch klimaat, vandaar dat het regent of erg warm is (er overleiden jaarlijks mensen in de regentijd, omdat straten overstromen). Maar op dit moment is het geen regentijd. Zelfs het water liep wat in het hostel, omdat de deuren niet goed geissoleerd waren. Het was een tof hostel, met weer ontzettend veel mensen die er verbleven. Jammer genoeg kon ik weinig doen met het weer, maar het gaf mij de tijd om wat bij de komen van mijn reis. Een andere dag deed ik een geweldige tour van een zandvlakte tussen het subtropisch landschap. Het zand was afkomstig van Chili, dat was in het verleden overgewaaid naar Bolivia.
In Santa Cruz vermaakte ik mij door wat op stap te gaan met een groep reizigers uit Irak. Enorm veel Irakezen reizen na hun dienst. Ze werkte alle 3 jaar in de oorlog en daarna reizen ze in groepen over de hele wereld. Het was indrukwekkend om met de mensen een tijd door te brengen. Ze vertelde mij dat ze het nodig hadden om bij te komen en te genieten. Daarna moesten ze een keuze maken voor hun beroep, en zouden ze naar school toe gaan. Ze zouden op 25 jarige leeftijd een Universiteit moeten starten. Dat vonden ze wel een groot nadeel. Ze praatte in het kort over hun ervaringen. De herinnering waren voor sommige erg pijnlijk, maar ook andere vertelde dat zee en erg leuke tijd hebben gehad.
Vanuit Santa Cruz ben ik naar Cochabamba gereisd om daar vrijwilligerswerk te doen. De wegen in Bolivia zijn wat minder prettig, maar ten opzichte van Argentinie worden nauwelijks films gedraaid waardoor je reis wat rustiger is. In Argentinie had ik een keer een reis van 22 uur o.a. wegens problemen op de weg, en 22 uur lang werden er actiefilms gedraaid. Toen was ik erg blij dat ik op plaats van bestemming was. In Bolivia zijn de afstanden naar andere steden kleiner, mijn reizen waren meestal 8 uur. Dat was echt prima te doen. Het is erg gemakkelijk want er zijn veel companieen die je een plaatsje in de bus aanbieden. Je koopt een kaartje een half uur of minder van te voren en je kan gaan (in de grote steden vertrekken bussen volgens tijdstip).
En ook kan je prima slapen in de bussen! Beter reis je met touristische bussen, want in deze zijn van veel betere kwaliteit. Met de locale bussen maakte ik nogal wat mee. De bus stopte vaak om vervolgens te sleutelen aan de bus. Niet erg geruststellend als je net met de bus op weg bent en er moet aan de bus worden gesleuteld;)
Inmiddels ben ik al 1 maand in Cochabamba, heb veel ervaring opgedaan bij mijn vrijwilligerswerk en ik heb veel leuke mensen leren kennen. Het was wel lekker om even niet meer elke dag je tas in en uit te hoeven pakken en op een plaats te blijven. Maar de eerste twee weken heb ik het er toch wel behoorlijk moeilijk mee gehad dat ik op een plaats zou blijven. Het idée benauwde mij nogal. Het reisritme beviel mij erg goed, ik vond het reizen super!! Ik had niet verwacht dat reizen zo gaaf zou zijn. Je ziet zoveel moois en je maakt ook veel mee van de cultuur.
Mijn ervaringen in Cochabamba ga ik straks vertellen. Het is nogal veel dus vandaar in twee verslagen;) Als je het leuk vind kan je het volgende verslag ook lezen:)
Als laatste heb ik jullie verteld over mijn reis in Mendoza (Argentinie). Mijn eerste natuur waar ik van onder de indruk was. Na een korte tijd daar te zijn geweest (ik hou van snel reizen en veel zien) ben ik naar Salta gegaan. Salta vond ik een erg leuke. en mooie Stad en de omgeving was prachtig. Ik ben naar meerdere plekken rondom Salta gegaan; Cachi, Cafayate, Tilcara en Humahuaca. Vooral Cafayate was prachtig, een absolute aanrader voor mensen die naar Argentinie willen gaan. In de omgeving van Cafayate is bergachtig. De Bergen zijn groot en met verschillende kleuren, ook kan je op sommige plaatsen tussen de Bergen in staan (bergkloven).
In Salta had ik een leuke tijd omdat ik vanuit daar de meeste tours deed. Ik verbleef in een erg gezellig hostel! Een hostel dat een grote ontmoetingsplaats had. Ik leerde daar een gezellig groepje kennen, maar jammer genoeg gingen zij al snel weer verder met reizen naar Bolivia.
Al reizende naar Bolivia kwam ik een klasgenootje uit Buenos Aires tegen. Je komt zo af en toe reizigers tegen die je van een andere plaats kent. Dit was wel erg leuk omdat we een maand bij elkaar in de klas hadden gezeten.
Mijn eerste ervaring in Bolivia was een beetje raar, waarom vertel ik jullie later. Mijn oud klasgenoot en ik namen een bus naar het noorden van Argentinie, vanuit daar moesten we een klein stukje lopen naar de douane. Om vervolgens ons pasport te laten zien en om vervolgens een papiertje te krijgen dat dient als bewijs dat je niet langer dan 3 maanden in Bolivia blijft (en je dus geen visa nodig hebt, een kopie van dit papiertje moet je altijd bij je dragen). Het was nogal grappig om van het ene land naar het andere land te lopen. Het noorden van Argentinie kent veel overeenkomsten met Bolivia. Met name kleding en voedsel dat lijkt op dat van Bolivia. Maar toch waren mijn eerste stappen in Bolivia compleet anders. We kochten een buskaartje en men vertelde dat we over een half uur zouden vertrekken, perfect. We bleken de eerste te zijn die een kaartje hadden gekocht voor de bus, wat betekende dat we moesten wachten tot de bus vol was (het half uur wachten was dus een schattig). Het systeem in Bolivia was dus heel anders dan in Argentinie. In Argentinie vertrekt de bus op het geplande tijdstip In Bolivia ligt het er aan vanaf welke plek je reist.
Wachtende keken we wat rond en toen viel mij op dat iedereen naar ons keek. Ik voelde mij een tourist eerste klas. Maar we waren niet alleen aangekeken, we werden ook uitgelachen. Twee meiden fluisterend en lachend, terwijl ze keken naar ons. Toen ik mijn appel schilde en de schillen weggooide, lachde ook wat oudere vrouwen mij uit. Blijkbaar waren de mensen niet echt gewend of gediend van touristen.
Vanuit daar zijn we naar Tupiza gegaan, een stadje in het zuiden van Bolivia. De mensen waren daar een stuk aardiger, maar toch niet een van mijn favorieten. De hostels probeerde je een tours aan te smeren, en als je geen interesse had dan werd je soms boos aangekeken.
Het stadje was erg leuk en het eten viel mij goed in de smaak. De soep in Bolivia beviel mij gelijk erg goed. Wat is de groente in Bolivia vers!!! Ook is er goed vegatarisch eten te vinden.
De natuur in Tupiza lijkt erg op die van Salta, dus ik besloot om niet veel activiteiten daar te doen en verder te reizen. Je kan in Tupiza goed paardrijden, voor de mensen die er en tijdje willen verblijven een aanrader. Ik besloot om dit over te slaan.
Twee dagen later ging ik in de ochtend vroeg op weg naar Salar de Uyuni, het was een tour van 4 dagen. Samen met 4 anderen deed ik de tour. We gingen weg met een jeep. Dat was ontzettend leuk om vier dagen in een jeep te rijden. We kwamen op plekken waar je nooit met een bus kan komen. Rijdende door rivieren etc maakte de tour avontuurlijk. De tour was zeer goed verzorgd, het eten was goed en de gids gaf tijdens het rijden uitleg over de natuur, geschiedenis en cultuur. Intressant, maar vooral erg mooi was het! Ik kan wat uitleg geven, maar de fotos doen verklaren waarom het zo een goede ervaring was. De lucht was ontzettend helder (waarom weet ik niet, misschien omdat er weinig mensen wonen en wenig afvalstoffen in de lucht bevinden?). Het landschap was afwisselend, met bergen overgaand in zandvlaktes en later kwamen we veel meren tegen. Meren met mooie kleuren, kleuren die door algen, mineralen en door de weerkaatsing van de zon werden veroorzaakt. De laatste dag bezochten we de Salar de Uyuni, een grote zoutvlakte. We overnachtte in een hostel dat gemaakt was van zout, erg grappig. Het was een gezellige tijd. In al de hostels dat we overnachte kwamen we andere reizigers tegen die ook dezelfde tour deden. De Salar de Uyuni was schitterend, maar de tour opzich was toch veel mooier dan alleen de Salar de Uyuni. Je kan ook alleen de Salar de Uyuni bezoeken, wat ik eerste wilde doen. Maar ik ben zo blij dat ik dat niet heb gedaan!
Tijdens de tour had ik een andere groep meiden ontmoet, die vanuit de Uyuni naar Potosi en Sucre wilde reizen. Ik kon het goed met ze vinden, dus ik besloot om met ze mee te gaan. Ik wilde eigenlijk en kort bezoek maken aan Chili maken, omdat je op de grens van Chilie erg goed de steren met een telescoop kan bekijken (het blijkt een van de beste plekken op de wereld te zijn om sterren te bekijken). Maar het was paasweekend en de meeste bussen reden niet. Dus ik ging met de meiden mee naar Potosi en vervolgens naar Sucre. Potosi trok mij niet zo (erg veel armoede en niet zo gezellige stad). Maar Sucre was perfect, gezellige restaurantjes, een mooie stad en ik heb daar een hele leuke tijd gehad met de sympatieke en beetje gekke meiden.
Vanuit daar ging ik door naar Santa Cruz. Ik kwam aan in Santa Cruz en het regende pijpenstelen. Santa Cruz kent een subtropisch klimaat, vandaar dat het regent of erg warm is (er overleiden jaarlijks mensen in de regentijd, omdat straten overstromen). Maar op dit moment is het geen regentijd. Zelfs het water liep wat in het hostel, omdat de deuren niet goed geissoleerd waren. Het was een tof hostel, met weer ontzettend veel mensen die er verbleven. Jammer genoeg kon ik weinig doen met het weer, maar het gaf mij de tijd om wat bij de komen van mijn reis. Een andere dag deed ik een geweldige tour van een zandvlakte tussen het subtropisch landschap. Het zand was afkomstig van Chili, dat was in het verleden overgewaaid naar Bolivia.
In Santa Cruz vermaakte ik mij door wat op stap te gaan met een groep reizigers uit Irak. Enorm veel Irakezen reizen na hun dienst. Ze werkte alle 3 jaar in de oorlog en daarna reizen ze in groepen over de hele wereld. Het was indrukwekkend om met de mensen een tijd door te brengen. Ze vertelde mij dat ze het nodig hadden om bij te komen en te genieten. Daarna moesten ze een keuze maken voor hun beroep, en zouden ze naar school toe gaan. Ze zouden op 25 jarige leeftijd een Universiteit moeten starten. Dat vonden ze wel een groot nadeel. Ze praatte in het kort over hun ervaringen. De herinnering waren voor sommige erg pijnlijk, maar ook andere vertelde dat zee en erg leuke tijd hebben gehad.
Vanuit Santa Cruz ben ik naar Cochabamba gereisd om daar vrijwilligerswerk te doen. De wegen in Bolivia zijn wat minder prettig, maar ten opzichte van Argentinie worden nauwelijks films gedraaid waardoor je reis wat rustiger is. In Argentinie had ik een keer een reis van 22 uur o.a. wegens problemen op de weg, en 22 uur lang werden er actiefilms gedraaid. Toen was ik erg blij dat ik op plaats van bestemming was. In Bolivia zijn de afstanden naar andere steden kleiner, mijn reizen waren meestal 8 uur. Dat was echt prima te doen. Het is erg gemakkelijk want er zijn veel companieen die je een plaatsje in de bus aanbieden. Je koopt een kaartje een half uur of minder van te voren en je kan gaan (in de grote steden vertrekken bussen volgens tijdstip).
En ook kan je prima slapen in de bussen! Beter reis je met touristische bussen, want in deze zijn van veel betere kwaliteit. Met de locale bussen maakte ik nogal wat mee. De bus stopte vaak om vervolgens te sleutelen aan de bus. Niet erg geruststellend als je net met de bus op weg bent en er moet aan de bus worden gesleuteld;)
Inmiddels ben ik al 1 maand in Cochabamba, heb veel ervaring opgedaan bij mijn vrijwilligerswerk en ik heb veel leuke mensen leren kennen. Het was wel lekker om even niet meer elke dag je tas in en uit te hoeven pakken en op een plaats te blijven. Maar de eerste twee weken heb ik het er toch wel behoorlijk moeilijk mee gehad dat ik op een plaats zou blijven. Het idée benauwde mij nogal. Het reisritme beviel mij erg goed, ik vond het reizen super!! Ik had niet verwacht dat reizen zo gaaf zou zijn. Je ziet zoveel moois en je maakt ook veel mee van de cultuur.
Mijn ervaringen in Cochabamba ga ik straks vertellen. Het is nogal veel dus vandaar in twee verslagen;) Als je het leuk vind kan je het volgende verslag ook lezen:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
